Hep Çocuk Kalsaydım Şiiri - Atilla Durukan

keşke hiç büyümeyip,
hep çocuk kalsaydım
kalmazdım böyle yalnız,
kalmazdım kimsesiz.
ağlamazdım sessizce
zamansız ağlamazdım.
anam babam yanımda
yaşardım mutlulukla.

oyunlarda kirlenen
elbiseme kızınca,
işitmeye hazırım
annemin laflarını.
kırdığım camların
ödenirken parası
annemin gözlerinde
görünce kızgınlığı,
o zaman ağlasam da
şimdi ağlamazdım hiç,
yırttığım defterlerin
hesabını verirken,
akşama, babamın
dayak endişesini yaşardım.

o zaman aglasamda
şimdi ağlamazdım hiç.

özlemezdim bu kadar
ana ile babamı.
anamın kollarında
unuturdum her şeyi
babamın bakışları
mutlu ederdi beni.
uzansaydım dizine anamın,
babam da okşasaydı saçlarımı başımı
o anları yaşayıp mutlu olsaydım keşke.
şimdi çekmezdim belki o günler özlemini
ana baba hasreti kor olup oturmazdı yüreğime.