Hep Çocuk Kalmalıymış İnsan

Bir an evvel büyümenin heyecanını yaşardık çocukken.
Her erkek çocuğunun ilk hedefidir kocaman olmak.
Adamsı takılıp,
Sağlıksız özentiler sanırdık ki öyle değilmiş.
Büyümek anlık bir mesele iken
Aslında büyük olmak zormuş.
Hatta ne zor şeymiş...
Yolun yüzde kaçına geldim bilmem ama
Otuz ikiden gün almama ramak kaldı.
Geriye dönüp bakmaya korktuğum yıllar...

Bir hiçlik hissiyatının ruhunu eskitmiş,
Babaannesinin sandığında unuttuğu
Tığ gibi bir delikanlı olmaktan öte göremiyorum kendimi.
Şimdi kaybettiğim zamanla arayı kapatmam için
Depar atmam lazım
Ki bu yine engelli bir parkur.
Koş ya kulum demeli rabbim.

Hep çocuk kalmalıymış insan.
En ağır yarası kanattığı dizi olmalı.
Bir bez parçası ile kapaya bilmeli,
Annesi öptüğünde acısı dinmeli.
Derdi yasaklanan sokak,
Oynayamadığı top,
Binemediği bisikleti olmalı...
Velhasıl hep çocuk kalmalı insan
En azından çocuk ruhlu olmalı.

14 Mayıs 2018