Hep Çocuk Kal Şiiri - Roj Yiğit

gözlerinin mısralarına şiir yazsam
kirpiklerine kelimelerin sihirli dokunuşlarını eklesem
saydam saydam baksan imgelerin derinliğine
yüreğine güvercin kondurup
benim için hep çocuk kalır mısın?
sen hiç büyümesen
ve dünya bu kadar kirlenmese

heybende uyuttuğun masallar hatırına
paytak paytak söylediğin ninniler gibi
çık gel arada yalnızlığıma süzül
sarılalım arada iki güvercinin iç gıcırdaması gibi
bereket tanrıçası bizde görmeli sevgiyi
biraz umut kalmalı ülkemin toprağında

coğrafyamın nazlı Dicle’si
küçüğüm; çocuğum olarak kal öyle
kurumuş bir çınara dönmüşken
beni kendi çocukluğuma göm
ömrümün yasak kılınan bahçesine
şimdi çok geç kalınmış bir şeyler istiyorum
bir damla umudum ol hep çocuk kal