Hep Çile Düştü Şiiri - Mustafa Erol

Hep Çile Düştü

Nasıl ağlamasın, gönlüm dert ile.
Bir görsen ki gönlüm, ne hale düştü.
Huzur mu dersin ki, hangi fert ile.
Gönlüm gönlündeki, tek güle düştü.

Eklem ve kaslarım, hatta hücreler.
Aklım, fikrim, beynim; hep aşk içreler.
Bu aşka sendedir, bil ki çareler.
Mecnun bu aşk için, bak çöle düştü.

Raviler söyledi, bizler dinledik.
Mecnun’un haline, bizler inledik.
Kerem’in halini, elbet anladık.
Ferhat bu aşk için, bak dile düştü.

İntizar etmedi, hiç biri yâre.
İmkânsızlıkları, hep göre göre.
Âşıklar sevdiler, ah yok bir kere.
Maya tutsun diye, aşk göle düştü.

Nasrettin hocamız, attı mayayı.
Ya tutarsa deyip, gördü rüyayı.
Aşkın mayası da, deler kayayı.
Sanılmasın aşka, bir hile düştü.

Tarihe bir baktım, yok benim gibi.
Emsalsiz aşkların, bir benim dibi.
Gönlünle bak bir de, gör bu garibi.
Bu garip gönlüne, hep çile düştü.

Mustafa EROL
Manavgat / Antalya
21.04.2014