Hep Çiçekler Açardı Kırmızı

hep çiçekler açardı kırmızı,
güller tomurcuktu.
penbe karanfilin kokusu
uzaklardan duyulurdu.
her yer yemyeşil,
suyun nagmeleri dinlendiriciydi.
gündüzler yetmezdi,.. hep ödünç alırdım,
geceler bir başka güzeldi.
gökkuşagının altında gezer,
güller içinde kardelenleri severdim.
kuşların ötüşü,
aşk nagmelerini hatırlatır,
rüzgarda sallanan yapraklarda mest olurdum.
birden...karardı hava,
gök delindi sanki, kıyamet kopmuştu.
bir yagmur tufanı
seller bastı sanki ovayı,
ne gök kuşagı kaldı,
ne ödünç aldıgım günler,
çiçekler korkudan soldu,
güller kurudu,
yalnız sen kalmıştın solmayan kardelen,
çünkü kıyamet kopmuştu.