Ete kemiğe bürünüyor hayalin bu saatlerde işte tam bu saatlerde kıyametler kopuyor ne kadar dua varsa bildiğim adını katık edip okuyorum, donuyor zaman kesiliyor saatlerin tıkırtıları zehir zemberek sessizlik, ardından yıkılıyor göğümün tavanı doğarken ödünç aldığım nefesi geri veriyorum işte tam bu saatlerde.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta