Ete kemiğe bürünüyor hayalin bu saatlerde işte tam bu saatlerde kıyametler kopuyor ne kadar dua varsa bildiğim adını katık edip okuyorum, donuyor zaman kesiliyor saatlerin tıkırtıları zehir zemberek sessizlik, ardından yıkılıyor göğümün tavanı doğarken ödünç aldığım nefesi geri veriyorum işte tam bu saatlerde.
Erol ÇolakKayıt Tarihi : 1.7.2024 18:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!