Hep Bu Korku Şiiri - Eren Yıldırım

hep bu korku içimi hep bu korku sarıyor
etrafımda pusu kurmuş çakallar uluyor

sesim sesinde ürkek nefesine karışır
bilmemki vuslat için kim kiminle yarışır

kalksın perde perde gözlerinden karanlıklar
sürünsün renk cümbüşünde dans eden canavar

hep bu korku yokluğun zirvesinde sefahat
yere batsın nefsine peşkeş çeken saltanat

en acımasız gerçeklerle duruyor hayat
karşımda sen ayrılık rüzgarları hoyrat

köpekler ulusun merhamet bakışlarında
sevgiler öksüz kalmış kaldırım taşlarında

ne gül kaldı ne bülbül ebedi aşka şayan
ne küheylan kaldı aşkı sırtında taşıyan

al; tüm benliğimi istersen sinende taşı
istersen at yerlere kurtul başını kaşı

esir et gözlerinle kısrağı,prangalar tak
şahlansın sevdam zaman vursun eceli tik tak

kötülüklerimi ört iyiliklerimi vur
tokat gibi yüzüme,hasretlikleri savur

aşk gergefte nakış nakış işlenen ilimdi
sonu hüsranla biten seyrettiğim bir filmdi

hep bu korku umutsuzluk içime işleyen
sırtımdan kalleş bir sevdaydı beni dişleyen

ve bir gün sevilir sevgiler pınardan akar
yüreğim zalimden değil sevilenden korkar

köpük köpük kusacak zehrini aşka vampir
azap azap gül kokacak sahipsiz kabir

aşk; ram olmaktır güzel sevgiliye umarsız
sevenin gayesi kalp kazanmaktır kumarsız

hep bu korku hep bu korku sarıyor içimi
elveda; yol göründü kaldı bir su içimi