Sen bir armağansın bana
Kimsin bilmiyorum neredesin fikrim yok
Bu bilinmezliğe rağmen ötelerde
Aynı ayı seyrettiğimizi bilmek güzel
Bu bilinmezliğe rağmen orada
Aynı inanca bağlı olmamız yeter
Özlemlerimizin aynı
Sevgilerimizin aynı
Dileklerimizin aynı olması
Bir armağan değil de nedir?
Kaç kişi paylaşıyor ki bu kadar
uzaktan bu kadar çok ortak şeyi .
Biliyor gibiyim hatta bir sonra diyeceğini
Güldüğünü görür gibiyim
İçine atıp yuttuklarını da..
....
Güzel arıyor ya insanlar hani
Hani insanlık öldü diyorlar ya şimdilerde
Ne acı ki seni tanımamışlar
Bir güzellik bulaşmış ki sana o güzelden
Diyeceğim yok tanışıyoruz da ezelden
Fakat bir korkum var o da:
Kaybetmek seni tam yeni bulmuşken
Ruhun cinsiyeti yok değil mi?
Seni bütün ruhumla seviyorum demenin de
Bir mahsuru yok öyleyse
Neyse
Sevgi! Ne olur yitip gitme
Sana mavi güller vermek istiyorum
Beyaz kardelenlerle karışık
Ama kışı bekliyorum
Kışın zor, çetin günlerinde yollamak için
Şimdiden kardelen ekiyorum
Susma, istiyorum bir şey söyle
Renk renk gel, sayfa sayfa açıl
Beni hiç görme, sesimi de duyma
Senin hep iyi haberlerini alayım
Bir hafta hiç yazmasam ne yaparsın?
Ya ben ebediyete gitmişsem o sırada .
Boş ver seni üzmek değil niyetim
Ne de cevap beklediğimden
Ama üzüntüm: ya kışın sana
O kardelenleri veremezsem?
.....................
27/09/2002
Kayıt Tarihi : 4.3.2007 17:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!