Hep Birlikte El Ele Şiiri - Muhittin Alaca

Nefsimizden kini çekmemiz gerek,
Gönüllere sevgi ekmemiz gerek,
Kardeşçe hislerle bakmamız gerek;
Bir olursak yıkmaz bizi zelzele,
Yaşayalım hep birlikte el ele.

At sırtında nice kıtalar gezdik,
Hoşgörüyü cihana yayan bizdik,
Dayanışma ile destanlar yazdık;
Kenetlenmez isek çıkar velvele,
Yaşayalım hep birlikte el ele.

Türk, Kürt, Arap, Çerkez, Laz, farkımız yok,
Vatan bir, bayrak bir, tefrikamız yok,
Gidecek başka yer, toprağımız yok;
Bu yurt, bizlere emanet son kale,
Yaşayalım hep birlikte el ele.

Tasada üzüldük, sevinçte güldük,
Ekmeği paylaştık, ikiye böldük,
Farklı fikirleri zenginlik bildik;
Bir gergefte işlenmişiz dantele,
Yaşayalım hep birlikte el ele.

Fitne çok, aman ye’se düşmeyelim,
Gaflete dalıp, hattı aşmayalım,
Zulmedip kuyumuzu deşmeyelim!
Sonra ayırırlar kısım parsele,
Yaşayalım hep birlikte el ele.

Yurdumuz cennettir, candır bize can,
Artık akmasın gözyaşı ile kan,
Sağ-sol, Alevi-Sünni ayırmadan;
Ele güne karşı olalım hâle,
Yaşayalım hep birlikte el ele.

Şimdi şahlanıp dirilme anıdır,
Kırgınlıkların dürülme anıdır,
Dostça sımsıkı sarılma anıdır;
Türküler, zılgıtlar dökülsün dile,
Yaşayalım hep birlikte el ele.

Yolcusuyuz üç-beş günlük âlemin,
Huzur varken, gereği yok elemin,
Aynı ülkü için etmeli yemin;
Var mı memleketten mühim mesele?
Yaşayalım hep birlikte el ele.