Hep Birlikte Şiiri - Abdulkadir Bakkal

Yine canım sıkılmıştı
Dolaşıyordum kendimce
İstanbul sokaklarında usulca
Bir çiğ tanesi gibi
Yağıyordu yağmur
Cisil cisil, tane tane
Damlıyordu üzerime

Usul usul ilerliyordum bir düşte
Düşünce ekseninin içinde düşüncesizce
Yürüyorum sonu gelmez karanlıklara doğru
Feryat figan edercesine

Ne feryadımı duyan
Ne hal hatır soran
Ne de peşimden koşan olmadı
Dur demedi bana kimse
Derdimi dinlemedi

Anlatsam da anlamazlar ki
Herkesin derdi başından aşkın
Bu nasıl bir dünya
Bu nasıl bir yaşam böyle
Koca karısını karı kocasını
Abi kardeşini dost arkadaşını
Herkes bir birini aldatır olmuş

Aldatan aldanır ya neyse
Sana bir şey olmaz dostum
Sen doğru olduktan sonra
Hakkı bildikten sonra
Sana bir şey olmaz emin ol

Aldatan dır aldanan
Sakın olsun unutma
Aldatan dır aldanan
Sakın olsun şaşırma

Eee şimdi gel de sonu gelmez
Karanlıklara doğru yürüme
Kaçma bu acımasız dünyadan
Gitme uzaklara
Terk etme buraları
Söyle nasıl gitmeyeyim
Nasıl terk etmeyeyim buraları
Söyle nasıl söyle nasıl

Ben ister miydim ki sonu gelmez
Dur durak bilmez karanlıklara yürümeyi
Kim ister kim
Siz ister miydiniz
Öyleyse
Hep birlikte kardeşçe
Kimseyi aldatmadan
Doğruyu saptırmadan
Birde aldatan aldanır
Bu lafımı da unutmadan
Hakikatten ayrılmadan
Hak yolunu şaşırmadan
Yüreğimle
En önemlisi de yüreğimizle
Hep birlikte el ele kardeşçe
Haydi Türkiye'm el ele
Dostça Kardeşçe