Hep Bir Hataydım Şiiri - Berat Demir

Penceresi dahi olmayan odada güneşin doğuşunu bekliyorum.
Biliyorsun, rayları olmayan bir treni ittirmeye çalışıyorum.
Evet sanırım korkuyorum, hep soru işaretlerinin altında kalıyorum.
Ancak yıkılıyor elimdeki her şey, ütopyalarımı yakıyorum.

Doğmayacaktı hiçbir acı.
İstersen tanrının acımasızlığı.
İstersen tercihlerin sanrısı.
İstediğini de, hep bir hataydı.
Şiirim hep ölümü hatırlatırdı.

Beni anlamazdı saçma sapan hediye yaptıran, kendini aşık sanan ilgi bulamayan kişiler. Kendimi bulabilirim, kimsesiz karanlık odada yaşarken. Onlar anlamazlar zaten de dinlemezler.

Ve bitti şiirler samimiyetsiz herkese rağmen.
Ölmüş şairlerin ve ressamların izlerinden.