Bazı insanlar vardır, bir günleri diğerine benzemez ama dertleri hep aynıdır.
Sürekli şikayet eden insanlardır
Hayatında güzel şeyler olsa bile, gözünü hep eksik olana diker.
Ya hava fazlasıyla sıcaktır ya da soğuktur, ya insanlar vefasızdır ya da kader ona adil davranmamıştır.
O aslında mutsuz değildir; mutsuz olmayı alışkanlık hâline getirmiştir.
Şikayet, onun için bir iletişim biçimidir artık.
Duyulmak, fark edilmek, ilgi görmek ister, ama sesi hep sitemle karışır.
Kendini anlatmak yerine, hayata sitem ederek var olduğunu sanır.
Bir süre dinlersin, anlamaya çalışırsın.
Ama fark edersin ki, çözüm değil, yankı arıyordur.
Sen “düzelir” dedikçe, o “ama yine de...” diye başlar.
Çünkü bazı insanlar sorun çözülürse değil, sorun konuşulursa huzur bulur.
Oysa bilmez ki, şikayet büyüdükçe huzur küçülür.
Hayat, sürekli yanlış giden bir şeyler arayarak yaşanmaz.
Her söz, kalbi biraz daha karartır.
Her sitem, sevgiye küçük bir çizik atar.
Ve sonunda insanlar birer birer uzaklaşır.
Çünkü kimse, her gün bulutlu birinin gölgesinde kalmak istemez.
Sürekli şikayet eden insan, farkına varmadan yalnız kalır.
O zaman susar.
Belki ilk kez sessizliğinde duyar gerçeği:
Bazen hayat değil, bakış açısı yorar insanı.
İçinde biraz minnettarlık filizlendiğinde, dünya bile güzelleşir aslında.
Ama önce şunu fark etmesi gerekir:
Güzellik, sürekli şikayet edilen bir yerden değil, şükredilen bir kalpten doğar.
Yazan
Korhan KÜLÇE
26/10/2025
Kayıt Tarihi : 26.10.2025 23:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!