Hep Bir Boşluğa Soyunur Gözlerim

Hep bir boşluğa soyunur gözlerim
Hep bir yalnızlığa..!
Sana..!
Düşer düşlerim bir,bir ayrılığa
Boz bulanık sular vurur kıyılarımı
Her yanım kardır,boran,fırtına
Sırf bu yüzden;
İmkansız kalır gülüşlerim sabahlara
Mutluluk yok asla
Her yerde adeta yangın var
Girdiğim serin,sular yanar
Gözlerim,içim,dışık kanar
Hep imkansızlık var
Hep imkansızlık..!
Sonbahar mevsimi kalır sonra bana
Düşlerimse yanmış kırağıyla
Gül dalında dikene asılıdır canım
İçimde kan revan dağılmışım
Kurşun namlu kirletir üstüme
Oysa harbidir sevgim,her mermiye
Gülüşünü ararım gök yüzünde
Çaredir tutayım diye
Yanarım
Yanarım yokluğunla bir nebze daha fazla
Sen susup kaçmışsındır,kendi sesizliğine
Üşümelerim,üşütmelerim başlar
Uçurumundan düşerim sana
Her yanımda kırık ve yara
Tut ellerimi diyemem sana
Hep bir boşluğa soyunur gözlerim
İşte bu yüzden;
Yalnızlığa..!
Ve de sana...!