Hep beyazdın derlerdi Şiiri - Gencay Coşkun

Rakunutara düşünce diyarı
İnşaat Halindeydi o zamanlar;

Bana hep
“sen hep beyazdın”
derlerdi.
Aslında ben saydamdım
Neye baksam onun rengini alırdım
Demek ki en çok beyaza bakmışım

Hep saf görürdüm sevdiklerimi ben
Mutlu olsun diye
Yağmurlarımı
Işıklarımı salardım üstlerine ben.
Hayat kirletiyordu artık
Temizlenmek renkleri öldürüyordu
Gökkuşağı oluyordum
Salıyordum renklerimi gözlerimden
Sevdiğim gözlere gönüllere
Kötülüklerimde oldu ara sıra
Cehaletten kaynaklanan
Yolların sonunu göremediğimde oldu
İnsancıl sorunlardan kaynaklanan
Hep sarıldım içimdeki yaratana
Dışımdan beni korusun diye
Yavaş yavaş renklerimi
Esip geçen zamanda soldurdum
Bir kovukta uyumaya çalışan küçük bir çocuğum şimdi
Misketleri çalınmış
Elinde sadece klavyesi kalan
Kendimi ihmal ediyordum aslında
Her şeyi keşfederek bulmam gerekiyordu
Cesaretim olduğu kadar
Kendimi ihmal etmeyi bile bile istedim
Ölümümde hayat süsü vermek istedim
Sevdiklerimin içi acısın diye değil
Onlara dürüst olduğum için içimden söylüyordum
Benim rengim yoktu
Neye baksam onun rengini alırdım
Bir gün siyahlarla tanıştım
Siyahlara baktım ve onların renklerini aldım
Atamadım içimden

Evet artık
Ben siyahtım.
Bir gün büyük bir ışıkta yok olacaktım.