Hep Ben Sevmeyeyim Şiiri - Adanın Günlüğü

Radyo açık modumdayım.Manzara güzel. Tepesi karlı dağlar. Güneşli bir hava. Ev arıyorum. Bahçeli bir ev hayal ediyorum. Şöyle sarmaşıklar kokulu çiçekler ekebileceğim.

Celalleniyoruz ama hayatı yaşayamazsak tefekkür de edemiyoruz. Dünyadaki güzellikler pozitif bir insan yapıyor bizi.Ablamın evinde kurumaya yüz tutmuş bir sarmaşık vardı. Şu çiçekçilerde satılan. Yarım metre vardı yoktu. Dalları kurumuş. Aldım evime götürdüm. Toprağını bile değiştirmedim. Sadece su verip sevdim. Bir kaç aya iki duvarı dolaşıp üçüncüye doğru uzandı. Her gelen bu o çiçek mi diyordu. Öyle güzel oldu ki . Sevginin gücü.Yapraklarını öper her gün canım derdim.Sonra evi taşımak gerekti. İki abim geldi. Önce epey şaşırdı sonra toplamaya çalışırken kırıldı. Benden sonra eli değen ilk kişilerdi. Ben nazar olduğuna inandım. Küstü. Ondan sonra tekrar kurudu...
Bir çiçek sevgiyi böyle hissediyor yabancı bir dokunuşa tahammül edemiyor niye beni elletip kırdırttın diye hayata küsüyorsa biz napalım...