Bencillik insana öyle sirayet etmiş ki;
Sanki Iclerine sığdıramadıkları binlerce 'ben' var.
Konuşmaları ben diye başlıyor.
Tüm adımları benliklerine çıkıyor.
El uzattıklarında kendi ellerini tutuyorlar.
Ve gözlerine baktığımda kendilerini görüyorum...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta