Hep bekledim Şiiri - Oktay Çekal

Hep bekledim…

Gözlerimde dinmeyen, gölge damlaları oldun, gizli akan…
Aktı yüreğimden sevgimin pınarı, çöllere doğru,
Hep umardım duygularım, sana haykırırken,
Beni sever miydin, sorusunu hep sordum,
Aynada kendime, yokluğunda yüzüme…

Seni çok sevdim, sessizce beklerken gelmeni,
Gözlerimden hasretinin, rüzgârını yüreğine çekmeni,
Bir kıvılcım olup; teninde mutluluğu çizmeyi, sonsuza kadar…
Umut olmak istedim, ellerinde sıkıca tuttuğun,
Hep yokluğunda seyrettim seni, düşünceme kazıdığım…

Sana döndü tüm varlığım, hayat oldu nefesinde,
Senle doğdu bedenim, kök saldı mutluluğa,
Görsen beni bir kere; havai fişek olup, rengârenk yanarım,
Karanlığın tepesinde yıldız olur, sevginde yansırdım…
Hep bekledim seni, seviyorum geldim demeni…

Oktay ÇEKAL
13.03.2012-13.00