Gölgene bakardım gün batmadan yerlerde
Gölgeler saklanmış şu karanlık evlerde
Yıkık dökük bir ev içinde hatıralarımı var
Sokağı çıkmaz odalar nemli ve dar
Bir ses kimsenin duymadığı buğulu tizde
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta