Hep Bahar Koksun Dudakların

HEP BAHAR KOKSUN DUDAKLARIN

/ Adını her zikirde
içimdeki ateş, yeniden harlanıyor gece gözünden /

Bitsin artık bu hasret.
Tabiat ananın coştuğu bir günde.
Bulutlar raksa durmuşken,
Rahmet pınarlarına karış da gel.
Bir yağmur tanesi ol.
Tutun zülüflerime.
Şavkından harelensin,
Hasretine mil çektiğim bu gözler.

Süzül perçemlerimden,
Kılavuzun olsun çehremde oluşan
Yılların şahidi derin çizikler..

Damla damla dökül,
Ayaz vurgunu dudaklarıma.
Erisin ruhumda ki,
Torosların karı.
Çoşkun bir ırmak gibi,
Taşsın dökülsün,
Yıksın arzular surunu bendini.
Her zaman hüzne müptela olurken.
Bu defa sevdandan yana yorgun,
İki yana düşsün narin bilekler.

Sakın hazana aldanıp
Eylülü düşürme soluğuna
Buzlar oluşsa da bazen ruhumda
Sen aldırma kırılır bir zaman sonra.
Hadi süzül zülüflerimden düş,
Sevda çorağı ak gerdanıma.
Tabiat ana oyun eder
Zamansız değişirse mevsimler
Sen sakın güze aldırma.
Ben ıslanırken Nisan yağmurlarında,
Hep, bahar konsun senin gül dudaklarında.