Hep ayrı yerde Şiiri - Orhan Özçelik

Kayboldu güneşim maviliklerde,
Guruba dalmadan,hiç sararmadan.
Bir anda yok oldu gözlerimden,
Bir ayak izi yok hayatın bittiği yerde.

Geçen ömrüm boyunca hep onu aradım,
Köşe bucak ve mevsim mevsim.
Ne bir bahar dalında var ne de hazanda,
Ne gözlerimde oldu ne de kollarımda.

Oysa bana can olacaktı canımın gittiği yerde,
Yüreğimde ateş,söndüğüm fenerde.

Kayboluşu yokluğum oldu,
Büyük yangınım,
Dipsiz siyah derinliklerde vurgunum oldu,
Son günüm oldu.

İçimde titremeler,ürpermeler,
Sayısızca yalnılığa sarıldığım geceler.
Bir an gelecek geri gelecek mi düşünceler,
Fikrimde karmaşığım,bilmecem oldu.

Kaybolduğu yerde kaybolduğum,
Umutlarımı va yaşantımı gömdüğüm.
Biriktirdiğim sevgilerimi uçurduğum,
Ve kaderimde bilinmezliğim,sevilmezliğim oldu.

Yok oldu gitti mavi güneşim,
Maviliklerde engin denizlerde.
Beni de götürdü kendini de,
Parçalarımız hep ayrı yerde.