Hep Aynıyız Şiiri - Mehmet Çiftci

Aynı dünyayı paylaştık hepimiz;
Kimsenin kimseden üstünlüğü yok.
Şekilden ibaret varsa farkımız;
Yalnız mekan ve renk farklı başka yok.

Yaratan imtiyaz bahşetmemişken:
Kula kul olmayı yasaklamışken;
Yaşama hakkını gasbetmemişken;
İnsanın insana zulme hakkı yok.

Takvada üstünlük kesede değil;
Huzura muhtacız fesada değil;
Ahlakta meziyyet kasada değil;
Kazandıklarıyla kabre giren yok.

Kabiliyet bahşedilen bir nimet;
Sahip olan hakka duymalı minnet,
Ne var ise üstümüzde emanet,
Kulun Yaratana siparişi yok.

Senin değil bakıp haz aldığın yüz,
Kaşınla gözünle öğünmek yersiz;
Malıyla üstünlük taslayan, densiz,
Zenginin yoksula tagallübü yok.

Emanetle dengeli mesuliyet,
Bize düşen kayıtsız teslimiyet;
Keyfiyetten önemli mi kemiyet?
Fukaranın zengin gibi derdi yok.

Biri geçim kaygısıyla derbeder,
Biri çoğaltmakla oluyor heder;
İkisi de sonunda kabre gider,
Hesap günü zengin fakir farkı yok.