Hep Aynıdır Şu Kara Sevdalılar

Yüce dağlar bulutunu dökende,
Sevda göçü yollara da dizilir,
Güller açıp yari gönül çekende,
Kara bağrım ezik ezik ezilir.

Bir kuru selam bekledim özünden,
Dönüp gelse tanımam mı gözünden?
Söz verip de, döndü bir kez sözünden,
Üzüntümüz yüzümüzden sezilir.

Sırt çevirdi bize hiç acımadı,
Bir derde de merhem bile olmadı,
Tüm kapılar yüzümüze kapandı
Böylesi dert bilmem nasıl çekilir?

Doğar mı ki güneş kimler görecek?
Ömrü olan safasını sürecek,
Bu kara sevdamız hiç bitmeyecek,
Sevda çeken gözlerinden bilinir.

Ömür yaza erse bolluk bereket,
Güz ayları demek düğün ve dernek,
Bilmem söylemeye var mı ki gerek?
Benim aşkım ta uzaktan sezilir.

İşler evsin, ne çıkar sen evsen de,
Daha gün doğmadan yola düşsen de,
O gelsin tek, söz ortaya düşende,
Tüm halaylar neşe ile çekilir.

Biliyorum yine de gelmeyecek,
Gelip saçlarını bağrıma sermeyecek,
Tabipler derdime verem diyecek,
Mezarımda bir sarı gül açılır.