Hep aynı nokta... Şiiri - Erkan İnay

Hep aynı nokta….

Ben aslında mahkumum,
Sevdanın rüzgarına,
Götürür beni ocağımdan,
Mayhoş olurum şaşkınlığımdan,
Ummazdım kendimden,
Ana nerde,yar nerde,
Bir nokta ararken,
Ben neredeyim,
Yarenler çeşmesine koşarım,
Nasıl dayanırım bilemem,
Aslında yetinmem,
Hem akar,hem gider,
Ümitsiz,çiçekleri bekler,
Bırakıp gitmek yürek ister,
Bir nokta bile olamadan,
Unutulmak beni benden eder..

Her gönüle bir bir, güllerim savrulsun,
Gönül bahçesinden, bülbülüm duyulsun,
Kutuplarda aramasınlar, ben merkezdeyim,
Soğutunca arayı gel, çölde susuz avareyim…

Hüzünlerimi savurdum, hasret rüzgarlarına,
Kum taneleri, ulaşsın istedim, hayatın nuruna,
Gören bilir beni,göremeyen mecnunum,
Neyleyim dünyayı,tebessüm dolu ruhum…

Kilitlendim, beynime o nokta ile vurulmuşum,
Dökülüp yollara aramasınlar,sarhoşum,
Sevdanın camına kondu, gönül kuşum,
Yarenler bahçesinde kaybolmuş bir noktayım…