Hep Aynı Hüzün Şiiri - Orhan Karataşgüler 4

Herkes kendince büyük ve benzersiz sever,
Kendinden vazgeçişler hep aynı
Farklı olan yoldaki serzenişler
Aşkın aynadaki yansıması hep aynı
Gençlikte parlak, yaşlılıkta çizgili bir yüze vurur hüzün
Kalp atışı gençlikte hızlı, yaşlılıkta yavaş atar sevgiliye
Adı aşk olmuşsa, iki beden bir canda dirilmişse
Herkes eksik herkes yarım
Her birimizden parçalar kopmuş
Herbirimizde birşeyler unutulup gitmiş başka birinden
Her giden bir parçamızı alıp gitmiş yanında
Kiminin gülüşü solmuş bir gül yaprağında
Kiminin kanı çekilmiş damarlarından
Kimi ölmek dilemiş ölememiş
Kiminin yaşama ağrısı asılmış boynuna
Özgür bir ruhun bir bedene teslim oluşundan ibaret sayılsaydı aşk
Kimse olmak ister ediği gibi kalmazdı
Önce ruh bedeni terkeder, sonra beden bir olmaza düşerdi
Hayallerin azade sınırsızlığında
Hiç gelmeyecek birine, olmayacak umutla bağlananlar
Sabah terk ettiği yere akşam dönmezdi