Hep Aynı Dert Şiiri - Mehmet Bozkurt Ese ...

Yaşamak sevinci içimizde bir kördüğüm
Ne çareki ölmek için gelmişiz dünyaya
Biraz mutluluk bekleriz yaşadığımız andan
Mecbur oluruz sonunda yine ağlamaya

Arzular sonsuz ulaşmak mümkün değil
Kaldırımlamış yolumuzu ıstırap taşları
Para hükmediyor dünyaya
Yaşantı sefil
Yıkamaz oldu yağmur
Gözümüzden dökülen yaşları
......Allah büyüktür....demekten başka çare yok
Son teselli budur insanlara
Topluma çamurdan kara
Çamur toplumdan ak
Rastlanmıyor huzuru bulanlara

Ozanın kalemi kırık ressamın boyası yok
Derman bekleyen dert ne kadar çok
Artık kolay yazılmaz oldu
Bu sefil dünya gezilmez oldu

Değirmen dönüyor
Taşları arasında ezilen kim
Hangi macera sardı ekmek derdi kadar insanları
Bu nesil neden müstehak bu çileye rabbim
Hayal etmekle geçiyor günler geri gelmez anları

Madem ki toprak olmak cihana gelmekte gaye
Bu bilinci bu kalbi taşıyoruz niye
Ekmek su düşünmekten tanrım
Seni anamıyoruz bir saniye

Bu mu hayat
Yaşamak midenin sesini dinleye dinleye
Tanrım ne zaman yol gösterecek
Ruhumuzun sesi düşünen insanlara
Neden gözlerde dinmez bu yaş
Ne zaman bitecek
Ruhla beden arasında ki bu savaş

İstanbul 10.11.1955..saat 23.45