Hep Aynı Acılar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Kimin gözlerine baksam gördüğüm hep aynı şey, aynı şeyler
Aynı felaket, sahipsiz ve kimsesiz aynı feryatlar
Çırılçıplak aynı kor ateşle
Yunulmuş
Yan yana dizili
Birbirine benzeyen
Yalnızlığa bulanmış
Çırpınan yiğerimi yakan
Başı dertte, telaşlı ve ürkek sorgulayan aynı bakışlar var

Zulümün pirim yaptığı sevdiğim ülkemin bağrına, düşen
Aynı dertlerin uğultusu
Işıkları çoktan sönmüş
Çıkışı olmayan
Aynı karanlık
Aynı sefalet
Aynı hıçkırıklar
Aynı toprağın altına gömülen
Beni benden koparıp alan ölenler, öldürülenler hep aynı

Başı dertten kutlmayan memleketimde, sömürü aynı
Yuvasız kuşlar
Tütmeyen ocaklar
Öksüz çocuklar aynı
Tabutlar
Çığlıklar
Ağıtlar
Gözyaşları
Bitmeyen ağlamalar hep aynı
Sabır sebat eden yürekler
Elem dolu türekler
İlmek, ilmek acılarla yoğurulmuş, gülpembe sevdalar hep aynı

Yüreklenmiş, kuşanmış acılarla boydanboya çevresi çevrili
Ay'ı donuk
Yıldızlar'ı sönük
Yıllardır kederi hiç bitmeyen
Kör olası fukaralıktan yorgun olan
Günü pare, pare dumanlı
Yüreği yaslı, memleketimin omzunda
Binlerce kaygı
Bir o kadarda korku var
Birde
Birçok köyler
Kentler harap
Kelimelerin bittiği yerde, tükeniyor her şey
Aynı tondan yanan, yarım kalan ağlatan nice şarkılardan gayrı

Mehmet Çobanoğlu
10.02.2024
İstanbul