Hep aynı Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Hep aynı
Sokaklar kalabalık
Işıklar gün doğumuna açık
Ama
Ben kimsesiz
Kulağımda kapanıyor yalnızlık çığlıkları
Çocukların bisiklet sesleri
Sanki ayrılık toprağı oluyor
Sensizliğin üstünü kaplıyor
Dudağımdaki ismin hasretinle terliyor
Gözlerim yine dalıp gidiyor
Ayaklarım titrerken kenetleniyor

Hep aynı
Seni yıkan şarkılar
Hiç durmadan çalıyor
Sensizliği içime kattığım
Bir fırtllık siğara elimi yakıyor
Ve
Masamdaki son bardağı kırarken
Anılar bir bir küsüyor
Duvardaki resimlerle hayallerim, düşlerim
Yarınlarım küsüyor