İnsan ölüyor beyler hanımlar...
Bitmeyen bu düzende devran dönüyor.
Bitmeyen bir kin ve kan senfonisi Gökyüzüne serpilmiş kin tohumları
Bir yerlerde değil denizde bebekler ölüyor.
İnsanlık ölüyor...
İnsanoğlu ölüyor...
Lakin bir yerde umut direniyor.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta