İnsan ölüyor beyler hanımlar...
Bitmeyen bu düzende devran dönüyor.
Bitmeyen bir kin ve kan senfonisi Gökyüzüne serpilmiş kin tohumları
Bir yerlerde değil denizde bebekler ölüyor.
İnsanlık ölüyor...
İnsanoğlu ölüyor...
Lakin bir yerde umut direniyor.
Sevgi var.
Mavi var.
Mavide mavi ölüyor beyler.
Mavi hep aynı
Umut hep aynı.
İnsan yine aynı
Kayıt Tarihi : 30.5.2016 17:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!