Hep Aynı Şiiri - Mesut Çakırca

HEP AYNI

Sesler,seslenişler
Gözler,gözgöze gelişler
düşler,düşünmeler
sevgiler,sevişmeler
hep aynı
Bir düştemiyim acaba
nereye baksam hep aynı manzara
yerler aynı,insanlar aynı
ve ben aynıyım
aynadaki yüz aynı,
gözyaşım aynı
belkiler de aynı
ama en çokta
hüsranlarım aynı
değiştiremiyorum hiçbirşeyi
çünkü değişimlerde aynı
Tanrı’ya seslenişlerim bile
yıllar yılı aynı,
sonuç aynı.

Tanrım! beni yanınamı istiyorsun?
Peki öyleyse geleceğim
ama şu soruma cevap verirsen sevinirim.
Niçin beni çağırıyorsun?
Diğer kullarını neden benden esirgiyorsun?
Kollarımı neden boş bırakıyorsun?
Ne o galiba birşey işittim
sen güzeller güzeli mi diyorsun,
sen o en nadide çiçek,
sen yalnız ama yalnız benimsin mi diyorsun?
Al Tanrım!
İyiliğimde,güzelliğimde senin olsun
ama ne olur yalvarıyorum
bir kerecik olsun görmezden gelemezmisin
Ben de senin kulun değilmiyim?
bana da bütünleşeceğim birisini veremezmisin?

tamam geleceğim,söz veriyorum
ama ne olursun
gözüm arkada gitmeyeyim buralardan
derken,
eminim ki sonuçlar aynı
sıfır,elde var sıfır.
Ama dur bu şiir daha bitmedi
içimdeki hiç mi hiç eksilmedi
ümidimi keseceğimi sanmıştın değilmi
yanıldın Tanrım tanıldın
sonuna kadar varım,hadisene
daha yokmu yeni senaryoların
bekliyorum,azimle ve daha da bir güçle
zaten kaybedecek neyim varki
hiçler
ama sen beni kaybedebilirsin
bana kendinden bahşettiğin güzelliği
belki birgün gene kendin yok edebilirsin
zaten artık, sen çok iyisin,muhteşemsin
sözlerini duymaktanda bıkmıştım
ne söylemiştim?
“Ben iyi olup tek kalacaksam,
iyilik yerin dibine batsın”
dememmişmiydim?
“Kötü olayım,yeterki sevilebileyim”
dememişmiydim?
boşluklar ardı arkasına

Sesler,seslenişler
Gözler,gözgöze gelişler
düşler,düşünmeler
sevgiler,sevişmeler
hep aynı...

Madem yüzümü güldürmeyecektin
neden beni böyle yarattın Tanrım?
madem bir şans vermeyecektin
neden beni suşluymuşum gibi deli gömleğine mahkum ettin Tanrım?

beni mi istiyorsun?
al! işte buradayım
ruhumdan işe başlasan iyi olur
çünkü o çok yıprandı,sabretti
yenilmedi,direndi
ama artık o bile çıkmazda
kör oldu,göremedi
sağır oldu,işitemedi
dilsiz oldu,seslenemedi
son çıkan fısıltısı ise,
al! işte buradayım demek oldu.

Son bir soruyu daha çok görme ne olur
beni neden yarattın Tanrım?
zor değilmi,zor tabi
dur ben cevap vereyim
çünkü yanlızlığını banada yaşatmak istedin
Büyüksün Tanrım büyüksün
gerçekten de büyüksün

Sayfalar sonlanıyor
defter kapanıyor artık
biliyorum değişen birşey olmayacak
yol karanlıklar kentinde noktalanacak
hep siyah bir çiçek görmek istemişken
o çiçeğin ben olacağını,
neden bilemedim Tanrım?

Sesler,seslenişler
Gözler,gözgöze gelişler
düşler,düşünmeler
sevgiler,sevişmeler
hep ama, hep aynı.