Kafesteki kuşları seyrettim,
Biri yeşil,biri beyaz
Aynada kendini öpen kuşlar
Bir kafes içinde hayatla
barışık yaşayan
Onlara benzediğimi düşünen ben
İçimdeki çağlayanı dindiremedim
Özlemler, umutlar,
Çelişkiler, pişmanlıklar.
Sınırlar çizdim hayatıma,
Sen yoksun diye.
Güçlü eller gerek şimdi,
parmaklıkları kırmaya,
kafesinden uçurmaya,
sellere set çekmeye
yaşamak bu mu?
hayat bu mu?
ne aradım ne buldum
ne umutlarım yok oldu,
ne pişmanlıklarım.
sonsuz bir döngü gibi,
hep yeniden başladım.
Yılmadım.
Doymadım.
Yüzümdeki çizgiler yol haritası
son durak, yok mu?
ne zaman son bulacak
bu hayatın rotası
rotası sende dümeni bende
kırarım zincirleri bende
hayallerimdi sadece zincirleri kırmak
hep aynı
hep aynı
hep aynı
gonca'dan
Serap KızıltepeKayıt Tarihi : 27.7.2007 12:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler Sn Kızıltepe
Yüreğinize sağlık
Ahmet Ayaz
TÜM YORUMLAR (8)