köyde;
annem seslenirdi,
''- Fikret...Fikret...'' diye
anlardım ki
niyeti,
bana öğle yemeği yedirmekti...
oysa
benim niyetim,
dut ağacının
en yüksek tepesinde
güneşe en yakın yerinde
Tanrımın kuşlar için yetiştirdiği
dutları
kuşlardan önce yemekti...
Fikret Turhan-Yalova,
30.08.2015
Kayıt Tarihi : 30.8.2015 10:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!