Hep acele işi Şiiri - Şükrü Baştaş

Hep acele işi
Öpmez babasının yanında çocukları
Öfkelendi mi fırlatır ekmek kabını
Göz teması kurmaz pek
Yiğit
İlk kazasında yıktı duvarı
Çapkın
Her ülkede var bir sevdiği
Bıraktı ben olunca uzun yolculukları
Babası da ölünce üç kişilik öptü beni
Üç kişilik sevdi
Hastalandım mı dünyalar benimdi
Lambadan çıkan biriydim
Yüreğinin ön koltuğuna otururdum
Düğün dernek nerede biz orada
Kapı arasında gözlerim
Öfkeli mi
Neşeli mi
Hep bir korku
Mesafe
Tekerlekli sandalye de bir bakış
Koklayarak bir öpüş
Filiz vermeyen topraklarda susuş
Ağlayış
Sene de bir gün
Tüm yıllara serzeniş