Hep Şiiri - Efe Orkun Hançerli

Umut…
Ne çocukça tattığım bir duygu
Zambaklara dalıp, uzandığım kırlarda
Baharın getirdiği bir dolu şerbet ile
Hiç tanımadığım, duymadığım
Hatta sokağına bile uğramadığım
Ne çok şey sevmiş, içmişim
Umut…
Ne çocukça bir masal öyle değil mi?
Bir tek papatyalarla beklemedim yarını
Yeri geldi bir gonca güle teslim ettim gönlümü
Her an ve her saniye… Belki bir anlık,
Tek bir cümle… Seni seviyorum…
Hiç söylenmeyecek olsa bile… Bekledim…
Umut…
Ne tatlı bir gülümseme
Açılmayı bekleyen yıllanmış bir şarabın
Damağında bıraktığı is kadar ağır hayatım
Gökyüzünden işittiğim nameler ile
Yanağıma konmuş ufacık bir hüznün
Meğer ne çok çekmişim kahrını
Ne çok sevdalanmışım geceye
Umut…
Ne çok çocukça beklentilerim olmuş
Sandım ki iyiler kazanırmış, aşklar kavuşur
Tüketmişim zamanı, kurduğum binlerce hayal ile
Meğer ne çok beklemişim yarını
Ne çok özlemişim çocukluğumu
Ne çok yanmışım tatmadığım aşklara

Geçip gittiler oysa
Bense hep, hep yerimde durmuşum