Hep Şiiri - Soner Akyol

beraber uyudukda, beraber uyanmadık hiç,
birbirimize dokundukta, birbirimizi öpmedik hiç,
aynı yolu yürüdük de, aynı yoldan beraber dönmedik hiç,
aynı mekanda aynı zamanda bulundukta birbirimizi görmedik hiç,
aynı havayı soluduk da, nefesimizi birbirimize vermedik hiç,
hiç birbirimize soluk olmadık,
ne garip,
beraber solduk da, beraber çiçek açmadık hiç.

aynı kağıda yazdık da, aynı kalemi tutmadık hiç,
aynı kaderi paylaştık ama rast gelmedik hiç,
aynı dünya da yaşadık da denk düşmedik seninle hiç,
birbirimizi sevdik de birbirimize denk olmadık hiç,
nasılsın diye sorduklarında derin bir iç çekişin ardından verdiğim cevap koca bir hiç,
kımıl zararlısı olduk da, birbirimize doğru kımıldamadık hiç,
kızıla büründüğünde bile gök, yüzümüz kızarmadı hiç,
ne gariptir değil mi?
aynı yağmurun altındayken bile sen suyla ben kanla yıkandık,
yıkandık da günahlarımızdan arınamadık hiç.

susmadık ölene kadar, ölümüne tıkadık kulaklarımızı, birbirimizi duymadık hiç,
aynı gök kubbe altında izledik yıldızları, fakat aynı yıldızı izlemedik ihtişamla hiç,
sen gelirsen ihtişamım, cılız bedenime güç olursun, bak o zaman ölümüm nasıl da güç olur,
biz ölmeyi tatmamışken yaşamdan bu denli nefret edersek nasıl olacağız bir hiç?
ayrı bedenlerde yaşarken ölürsek nasıl doğacağız aynı beden de,
belki hala yeterli gelmediğinden sevgim, kendimi hissediyorum bir hiç,
bir hiç olmadan önce,
aynı bedeni paylaştığımız bir vücuda göç ediyorum,
aynı sokakları yürüyorum elini tutarken,
aynı yıldıza bakıyoruz ve,
aynı kalemi tutuyoruz,
aynı nefesi veriyoruz,
yetmeyen anılara bir bir yenisini ekliyorum,
çünkü bir hiç olmadan önce,
seninle hep olmak istiyorum,
bu gece uyuyorum,
uyandığımda burda olmayacağım,
hiçliğimden kopup, hep sen, hep senden bir parçanın olduğu dünyada doğacağım,
senin elzem olduğun bir rüyaya gözlerimi açacağım.