Hep Şiiri - Hacı Aksan

Gereğince uzun bir yalnızlıktır şimdi yaşamak.
Şimdi, gidişinin ertesindeki ilk türkünün ilk sözünün acımsılığıdır.
Sen gittiğin için yola çıkma zorunluluğudur şimdi.
Ve şimdi
Belki bir daha gelmeyeceğindir.

Yaşamak şimdi
Bir güzel kavganın düşüne yatırmaktır yüreği.
İlk değeceği duvarda kendilerini
Darmaduman edesi olmasıdır ellerimin.
Ellerim; değmeden tenine,
Bir astımlının nefes alması kadar sağlıklıydı,
Bundandır; asil olmayan bir siyahlık sinmiş derime.
Şimdiyse yaşamak, aldatmaktır zamanı.

Bir uçsuz yalnızlıktır şimdi yaşamak, kurduklarımla.
Kendimin dedesi olur,
Doğmadan nasihat eder, kulaklarımı çekerim.
Ve feleği şeytanın koynuna sokar,
Işıksız bir gece düşüyle
Uykusuz sabahlatırım kötülükleri.
Uslu düşler kuranların göğünde
Yağmayan yağmur olur, asılı kalırım.
-Ki uslu düşler kuranlar
Yağmuru hiç hesaplamadan havalanan
Yavru kuşlar gibidir, ilk seferlerinde-

Gereğince uzun bir yalnızlık doyumsuzluğumdur.
Ya doyamadan yokluğuna,
Varlığına doyamadanki gibi
Bensiz gün doğarsadır.
Ve yalnızlık gereğince uzun yaşanmalı;
Ne gecikmeli,
Ne de erken gelmelisin.

Şimdi, belki bir daha gelmeyeceğindir.
Yaşamak şimdi aldatmaktır zamanı.
Ve gereğince uzun bir yalnızlıktır yaşamak şimdi.
İşte bundan;
‘Işırsa yüzün beni unutma’...