Henüz Yüreğim İndirmeden Kepenkleri!

Duygularımı izbe odamdaki taburemden iteli çok zaman oldu… boynuma geçirilmiş urgandan yasaklar damlıyor kaygan soğuk betonlara

Çekip alsan ölü doğumlar gerçekleşmeyecek belki çekilen bu sancılardan

Tutuklu kalan binlerce kelime vuracak kendini sahillere ve hiçbir yaşanmışlık bu kadar nedenli olmayacak çığlıklarımda
kendi uygarlığımın çöküşü değil bu sahnede gördüklerim
İki uygarlığın tarihinde yatan benzer vukuatların sokak tavanına değmesindendir
kitaplara malzeme olması
saman bir hayatın kuşe baskılı romanıydı bu yüzümdeki çizgiler

Dışı içinden fazla albeni taşıdığından kaçırıyorum ipin ucunu…oysa sabun köpüğü hayatlar hep uzak kaldığımdır…şimdi nedendir bu kayganlığım bilinmez
korkularım, kaygılarımla yüzleşme derdinde

Yarı çıplak kanter içinde uyanılan kaç gece daha geçer duraklarımdan
arkaya atılan dünlere daha kaç gün sığar
dolar mı boşluğa onca yaşananlar
hep nedenli kaçışlar varken
yanıtlar hangi kırılan bardakta güme gider bilinmez

Firar etmiş yüreğe çarpan kaç araç açıklar bu spazmların nedenini… büyük bir depremin öncüsü müydü bu sarsıntılar… beynimin odalarından nakil edilirken yüreğime! haber verecek zaman da mı yoktu yoksa
telaşın hangi dolu çekmeceden sarkıyordu damarlarıma
hangi sıcaklığa meydan okuyordu ellerin
ocağı mı açık unuttun! güneşe mi komşu oldu gözlerin
yoksa mesul değil misin ağustos sıcağında yangın çığlıklarıma
gecelerimi besliyordu düşünmek
taze bir sabaha uyanan demli çay oluyordun dudaklarımda

oysa tuğlalar biriktiriyorum geceye /güne kavuşmasın diye
çırılçıplak ayinlerde basılıyor düşlerim
öyle yalın öyle soğuk bir duruşla kalakalıyor geçmiş / tenimde izlerin
yokluğun yankılanıyor beynimde
kaçıncı dik duruşum asfaltlanmış yüreğime inat
belki hayata inat yaşlanmayışı sevmelerin

Yokluğunun rengi çökmüşken üzerime bir gün batımı /acaba diyorum
acaba kaç aydınlık kapatır yalnızlığımı

Arzularımı bileyip en sert yerinden dokunmak istiyorum hayata…öylesine güçlü öylesine ince bir sızıyı ağırlarken damarlarımda
ruhuma atılan çizikleri kapatmaya yetmiyor birkaç boya fırçası

Yine krizleri tutuyor yüreğimin /midemin asitleri tavan yapıyor
ya açlıktan ya da yokluğuna nöbetçi sevmelerin

henüz yüreğim kepenklerini indirmeden sevdaya / dokun titrek mahcup dudaklarıma
bağırsın eriyen yüreğim avuçlarında

sev beni

nevalenden dökülsün damla damla ihanet

ve kimse görmesin / tut ucundan…..hadi kapat perdeyi

GM