Henüz Vakit Erkenken...

HENÜZ VAKİT ERKENKEN...

Yeniden yaratma sen
Yaratılmışım zaten,
Uzat ellerini, tut
Beni tutmak istersen.

Yüreğim senle dolu,
Kötü olmasın sonu,
Kurutma tomurcuğu
Senden sevgi beklerken.

Mahrum ettin inan ki,
Hem kendinden, hem benden, .
Dönülürse kar derler
Zararın neresinden.

Açacak, çiçek gibi
Bir öpücük kondursan
Yüreğim, yürek gibi
Senin için çarparken.

Ne beklerim ki senden,
Karşılıksız severken?
Yüreğin sızlamalı,
Sebepsiz terkedersen.

Herkesi benim gibi
Sever sanma yürekten,
Aşkıma inanmadın
Acıları seçerken.

Haydi kucakla beni,
Isıtırım içini,
Anla gerçek sevgimi
Henüz vakit erkenken.

Süleyman SAYLAN
İstanbul (Of’lular lokali) 19.11.2001, Saat: 20.48