Henüz Pes Etmek İçin Çok Erken

Sokak lambası bir yanıp bir sönüyor
Yoldan geçenler niçin beni süzüyor?
Bir duygu selinin yansıması yüzüm
İlkbahardan önce gelir benim güzüm.
Bundan sebeptir belki mutluyken dahi,
Mutsuzluk çöküverir, namütenahi.
Sevgilim ışık tut karanlık yoluma,
Beni aydınlığından mahrum bırakma.
Umut dolu nefesini bana üfle,
Ruhum sarhoş olacak yüceliğinle.
Anılar biriktiriyorum, pek özel.
Anılar, senle bir rüya kadar güzel.
Değiştim ben yok eski halimden eser,
Maskem düştü, gerçekler yüzüme eser.
Bitirirken sözlerimi yavaş yavaş,
Endişe uçurumunu şiirimle aş.

Yetmedi mi bu kadar acı ve keder?
Bir bakış, mutluluğu önüne serer.
Güzel yüzünde hüküm sürdükçe hüzün,
Tutsağı kalacağım ben üzüntünün.
Kapımızı zorlasa bile karanlık,
Elbet bizden yana olacak aydınlık.
Ve en çaresiz hissettiğin anlarda
Ben olacağım hemen yanıbaşında.
Geleceğimizde mutsuzluğa yer yok,
Karnımız kaderin hilelerine tok.
Yaşamaya değer onlarca şey varken,
Bilsen, henüz pes etmek için çok erken...