Gitmek büyüklük gerektiren bir olgudur. Olgu diyorum çünkü gitmek insanı olgunlaştıran bir eylemdir.
Gitmek, yürümektir. Boynu bükük, dudağı kuru bırakmaktır, yalnız kalmaktır, sesli ağlamaktır...
Ben gitmek nedir bilemedim. Çünkü büyüklük gerektiren bir olgum yoktu, henüz on dört yaşındayım, beynim vücudumdan terk.
Herhangi bir rengim yok, gök kuşağını hiçbir zaman sevemedim ve yazdığım şiirlerde hiç ilkbahar rüzgarları esmedi, ben hep kıştım, ben hep yalnız, ben intihar yüklenmiş hayatın bir vagonuydum..
Ben kalandım, acıyı boynuma kolye yapandım...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta