Henüz Küçüktüm Şiiri - Önder Cankurt

Henüz küçüktüm..
Bir sabah sensiz uyandığımda
Omuzlarıma vurulan ağır yüklerin
Ezikliği ile yaşadım çocukluğumu
Sevmeyi öğretmiştin bana
Gülmeyi, umut etmeyi
Oysa hayat,
Sevilecek kadar güzel olmadı asla

Henüz küçüktüm..
Oysa büyük bir dünya kurmuştum minik beynimde
Senden habersiz
Seni düşlerdim geceleri yatağımda dönerken
Gelip üzerimi örttüğünü soğuk gecelerimde
Ve başını salladığını, halimi anlar gibi
Hiç yapmadıklarını düşlerdim yani
Hiç yaşamadıklarımı

Henüz küçüktüm..
Küçücük gözlerimden dökülen yaşlarla
Hayata karşı savaşlarla büyüdüm.
Yenilmedim oysa
Sensizlik bile yetmedi tükenmeme.
Hala hayattayım işte, hala ayakta

İçimde yaşayamadıklarımın ezikliği var belki
Belki gülmelerim bile biraz ağlamamdır aslında
Hiç bilme istiyorum çektiğim acıları
Hiç sorma yaşadıklarımı
Sen yine uzaklardan bir mektup yolla
Hasretini yolla vuslata dair
Yollar tükenir bir gün
Ve kavuşuruz..
Affederim belki terk edişini
Zamansız gidişini
Gidişin ne kadar kötüydü, ne kadar kaba
Bir ömür seni özlemek isterdim
Oysa sensizliğe alıştım Baba.