Henüz Kendin Değilken Bana Gülümse

Sevmek yalan oldu, ruhsuz bir kalpte ve iki dudak arasında...
Kaç gece uykusuz kaldığını bilmeden onu düşünmesi bile, hiçbir önemi yoktu sayfalar dolu özlemler... ya seller suları kadar gözyaşlara ne dersiniz,işte aşk yüzsüzluktür birilerine ızdıraptır taşımayacak kadar ağır gelir o küçücük kalplerine.
Vedalar, sır dolu geceleri içinde akıp gidiyordu sessiz bir nehir gibi ağır olur derinden.
Ya bakışlarını ne demeli, sıcak ama soguktan donmak uzereyim sol yanımda.
Henüz kendin değilken, bana gülümse...
Biliyorum ki iki dakika sonra aynı şeyleri tekrar eder duracaksın.
Gece yarıları ansızım uyuduğumda seni görürüm seni, duvarımdeki çerçevede.
Kenara iteceksin o zaman,bütün yaşadıklarımı.
Seninle herseydim; ama ben birsey değildim senin için.
Ezilmiş ve taşan bir öğünden paramparça olmuşum, toz zerreciği misali...
Bir kaçıştır seninki,bir baharın gidişi değil de bir sonbahardır.
Nerde büyürsün,nerde küçülürüm bu aralık ayında... bilemiyorum..!