Henüz delirmeden Şiiri - Salim Kabasakal

Geldiğinde en derin düşlerime,
adın sayıklar terlemiş bir bedende.
Ayaz vakti üşümekli bir rüzgar,
çocuk gibi umutla bekler eşikte henüz delirmeden.
Oysa dağıtmıştı çoktan güneşin altın sarısı saçlarını, bir dokunuştan önce.
Aklımızda değildi ki henüz aşk,
dudaklarımızda kurumuş kiraz izi rüzgarın dokunuşu gibi sihirli,
Resmedilmiş bir umut işte,
sokaklarda gülen gözler sen dolu.
Yeni bir hayat bu;
kavga ve düş aralığında rüzgar ikliminde sürgit,
Üşümüş duvarlarda resmedilmiş geçmiş
alabildiğine soğuk.
Vakti geldi;
soluk tenime dokununca serin büyü,
Tanrılar meydanında kaçan hiçlik,
Düş tanrısı Nina kaçak,
sarı odamda sakladığım duvardaki çatlaktan öteki hayata henüz delirmeden,
Dudağına konacak bir umut içi yerli yersiz aşk dolu.
Geldiğin zaman doğacak yeniden beyaz bir düş,
Dolduracak yeni hayat renkleriyle,
Henüz delirmeden...

Salim Kabasakal 2013- Henüz Delirmeden