Aydınlığın karanlığa kafa tuttuğu cesareti takınırdı yalnızlığın
Kimi gün ateşte kül karıştıran...
Kimi gün külde ateş arayan bir gölgedir hayat,
geçip gittiğinden
Güvertesinde el sallayan yolcu değildi gözlerin
Gözyaşlarında donmuş ayrılığın korkusu
Duyulmayan seslerin çaresizliği
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim