Henüz Bitmeyen Şiirden Şiiri - Gülden Işık

Aydınlığın karanlığa kafa tuttuğu cesareti takınırdı yalnızlığın
Kimi gün ateşte kül karıştıran...
Kimi gün külde ateş arayan bir gölgedir hayat,
geçip gittiğinden
Güvertesinde el sallayan yolcu değildi gözlerin
Gözyaşlarında donmuş ayrılığın korkusu
Duyulmayan seslerin çaresizliği
dünde güvensiz bir merhaba
Geleceğin bugününde büyüyen zakkum çiçeğiydi aynalar
Her baktığında ayrıntılarında gizleneni gösteren.

Ülkende ateş çemberi sınırlarını geçemeyen yerli bir yabancıydın
Kaypak emirler, sahipsizliğine bel bağladıkça kılıcın çıkardı kınından
Adalet kendi boynunun altında kalırdı…
Kazanamazdın
Çocuk gözlerine takılır,
ana yüreklerinin yangınına dalardın sonra...
Ateş kırmızı gül goncalarının aşk sözcüsüydün
Suyla yıkanır diye kan,
kapını çalmasını beklerdin uyanıklığın
Bilirdin ki kahırla ekilen rüzgar,
fırtınalar biçip gelecek..
Barışa uyumayı unuttururdun
vicdan yataklarında .

18 Şubat 2016-Zonguldak.