Henüz Ardımda Kalan Bir Küçük Resim Şimdi

Nerde olduğunu bile bilmeden yaşa hayatı dost
Öyle yaşa ki derinlerde kalmasın hayat
Ve öyle yaşaki bu hayatı incitmesin seni elleri.
..

Bir resme bakarsın sonra
Bir elinde ayna bir elinde eski bir resim.
Göz altların mı o da ne?
Kırışmış...
Belkide asılmış bir yüz belirir gözlerinde.
Ya o eski gülümseme
O mübalağlı kahkahalar.
Ya onlar nerede şimdi; dost?
Kilitlediğin sandığın içinde mi?
Yoksa buharlaştılar mı gönlünde?

Zaman bizi söküp alırken hayattan
Biz sadece koşturmalardayız kendimizce.
Kim olduğumuzu bile bilmeden koşturmalardayız şimdi.

Çocukluklarımız yalan.
Saniyeler ise bir cinayet olmuş.
Geriye kalan ise küçük,eski ve hatta parçalanmış bir resim.
Öylece bakıyor bize uzaktan.
Eski bir zzaman gibi uzak...
Yorgun ellerde hüzün!
Nedir bu yolların sonu.
Ya ölüm?
Sonsuzluğun kilidi ölüm?
Bu cefanın sonsuzluğu ölüm...

Gözlerse yarım kalan...
Arkada koca bir hüzün
Belkide haykırışlar
Belkide pişmanlık

Ve belkide ihtiyaç duyulan; Biraz daha zaman.
Peşimizden koşan ise asla taviz vermeyen ecelin ta kendisi.