Henüz Şiiri - Reyhan Reyhani

henüz yeni öğreniyorken yüzmeyi yüreğinin okyanuslarında, yeniden duygularımı yüreğimin paslı zindanlarına kilitleyip gidiyorum.tüm kelimelerimi toparlayıp birbir, tekrar kaldırıyorum küflü raflara.ayrılıyorum alıştığım bu yerlerden

sen ayrılık nedir bilirmisin? .. ellerin soğuktan donarken yüreğinin buram buram terlediği oldumu hiç.içinde yıllarca dolu dizgin koşan alaca atın yorgun nal seslerini duydunmu yüreğinde? birparçanı bırakıpta geride bir yanın eksik adımladınmı yolları.nereye gittiğini bilmeden öylesine yürüdünmü yapayalnız.

ben bilirim ayrılığı.her türlüsünü tatım.her defasında bin parçaya bölünerek.

polyananın masal dünyasında kalmasımı, şirinin şirinliğinin kaybolmasımı bukadar üzer insanı.yalan! şirinin şirinliğide polyananın aldatmalarıda yalan. yalan mecnunun çölleri aştığı, ferhatın dağları delmesi ve sevda üstüne yazılan herşey yalan! sonunda herşey yitmiyormu ardında çekilmesi zor hüzünler birakıp.kim durdurabilir geçen zamanı kim engel olabilir ayrılıklara.insan hep ayrılmak zorunda kalmıyormu anadan, babadan, dosttanve yardan ve en sonundada dünyadan.öyleyse neden birilerine bağlanma ihtiyacı.acıya talip olmadaki bu istek niye?