Hengel Şiiri - Tahsin Koç

Ankara da bekâr kalıyordum!
Her şeyi özlediğim gibi
Annemin yemeklerini de özlerdim
Bir gün karar verdim!
Hengel yemeği yapmaya
Hemde; Ramazandır sahurda!
Gündüzünden, bir kilo yufka aldım.
Sahurda, onu kare kare doğradım.
Gaz ocağında üzerine,
Tencereyle su koydum
Su kaynayınca yufkayı içine attım
Bekledim pişmesini!
Bekle bekle en sonda kaynadı
Büyük bir iştahla, siniyi hazırladım
Aldım kevgiri elime, süzmek için
Tencerenin ağzını, açtığımda
Birde ne bakayım!
Bizim Hengel, ayran olmuş
Erimiş suya karışmış
Hengelin yufkası yok olmuş
Anlayacağınız; Hengel yiyemedim
Ona mı yanayım yoksa?
Orucu aç tutacağıma mı?
Bizim; Hengel macerası
Böylece suya döndü
Sonra öğrendim ki
Benim aldığım, yufkalar
Kadayıflık, yufkaymış!
Mantılık yufka, biraz kalınca olurmuş
Ben bu olayı bilemediğimden!
Yanlış yufkanın, kurbanı olmuşum
Ama! Normalinde kendim,
Hamur yoğurur, yufka açar
İyi! Hengel yaparım
Acele olsun diye?
Zahmete girmeyeyim
Hazır yufkadan yapalım
Ama maalesef olmadı
O gün mantısız kaldık.
Hemde sahursuz kaldık

Ankara- 1977