Hengâmehemzemin Şiiri - Köksal Yıldız

Uçarıydı yüreğimde ateş puslu uzaklarda,
Yıldızlı gök kubbenin parşömenlerine
Deli gönlümün devriyesi duygulardan
Sağanak yağmur gibi dizilirken solmuş kelam.
Mühürlenmişti oysa ömür kapılarım! ..
Yegâne sahibini Elif’lerken, ma'betimin sunağında...
Aşktı abluka altına aldığım
Eylemsiz geçirdiğim günlerde! ..
Değişmem desemde sevgili,
Yıktın örselenmiş yaralarında ruhumu
İşte o duygunun içinde duyumsadım sesini
Varlığınla ses, söze döndü şimdi
Kopardın tutunduğum sakinlikleri
Salık verdin hayal ettiğim aşkı
Ve hep var olmayan sevgiliye idi şiirim
Zayıftı anlarım öyle geldin
Yoksa güçlendirmek miydi arzun?
Ve hayatın hiç bilmediğim imgesi aşk
Işık huzmesiyle parlarken gözlerimde
Ela gözlerinin abislerine vecdeyledi ömrüm…